Estas iniciais correspóndense con Significado-Pronunciación-Forma. Presentamos o vocabulario ou a gramática nun contexto natural que o alumno entenda, explicamos a súa forma e corriximos a pronunciación. Por exemplo, para presentar o Present Perfect, a profe móstranos dúas fotos, unha dun rapaz e outra dunha rapaza.
A partir destas fotos, elaboramos a nosa propia historia. Poñemos nome e apelidos a cada un deles, estudos, profesión, afeccións, relacións...e decidimos que hoxe é o aniversario da rapaza. Para sorprendela, o seu mozo preparou unha cea romántica e fixo as tarefas da casa. Cando ela chega pola noite, atopa todo limpo e unha bonita mesa adornada cunhas candeas. Unha vez que chegamos a esta situación, comezamos a elaborar as oracións utilizando o tempo verbal correspondente: when she arrives, he has cleaned the room. Son os alumnos os que crean a historia, o que crean un contexto que eles entenden. Nese contexto que eles elaboran, resúltalles máis doado entender o significado deste tempo verbal. A profe limítase a explicar o resultado e a corrixir a pronunciación, especialmente nas contraccións (he has, he's).
Para comprobar que o alumno entendeu a explicación, o propio estudante ten que elaborar preguntas e respostas axeitadas a esta situación.
Na segunda parte da clase, seguimos inventando historias. Agora, a profe trae unha pequena maleta con diferentes obxectos dentro dela: unha carteira, unhas chaves, billetes, un mapa... E que temos que facer nós? Construír o contexto para desenvolver a historia desa maleta. Un home nunha estación, a maleta que desaparece, a sala de obxectos perdidos e un policía revisando o que hai dentro da maleta.
Outra maneira de inventar é mediante o Anti-Quiz. Nós temos as respostas e debemos crear as preguntas para elas pero, non preguntas normais senón preguntas falsas ou creativas. Por exemplo, se temos a palabra Everest, podemos preguntar cal é a montaña máis pequena do mundo ou cal é a máis fermosa. Aquí podemos xogar cos graos do adxectivo e utilizar os superlativos.
Para traballar coas oracións condicionais, temos o xogo da cadeira. Poñemos as cadeiras en círculo e a unha persoa no medio. Esa persoa di unha frase e nós temos que cambiar de sitio se coincidimos con esa situación que di. Quen perde a cadeira queda no medio e di unha nova frase: change your chair if you like pizza.
Pero a actividade máis imaxinativa é a que require da mentira. Damos catro informacións sobre a nosa vida persoal ou profesional pero só unha delas é verdadeira, as outras son mentira. Temos que convencer aos nosos compañeiros de que todo o que dicimos é verdade mediante diversos argumentos.
Por último, dúas actividades creativas, unha coa ventá de Johari e outra con debuxos.
Pola tarde, seminario con Martin Parrott sobre os cambios no ensino do inglés: Grammar, correctness and language evolution: what no to teach?
Pola noite, Touchable Dreams con Jeremy Harmer e Steve Bingham: combinación de música e poesía. Coñecedes este tema?
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.