Para unha tarde de domingo gris, nada
mellor que recuperar unha boa lectura. Por exemplo, a tradución ao
galego de Beowulf que fixo Jorge Luís BuenoAlonso. Beowulf é un dos poemas máis importantes da
literatura medieval inglesa e tamén da literatura medieval europea.
Está escrito en anglosaxón ou inglés antigo, idioma que na
actualidade os propios ingleses consideran case estranxeiro ou mesmo
descoñecido. Esta era a lingua que se escribía e falaba en partes
de Inglaterra e o suroeste de Escocia dende mediados do século V ata
mediados do século XII.
Malia a dificultade que presenta como
texto, Beowulf segue traducíndose e esta é a primeira
tradución aliterativa á lingua galega. Mais a consideración deste
texto como unha grande obra literaria chegou hai pouco tempo. Naceu
coa filoloxía do século XIX, pero confirmouse máis tarde, o 25 de
novembro de 1936, coa conferencia que na memoria de Sir IsraelGollancz pronunciou J.R.R.Tolkien diante dos membros da Academia
Británica, publicada meses despois co título de “Beowulf: os
montros e os críticos”. Aquí temos unha das reflexións que fai
neste ensaio:
“Beowulf
non é un poema “primitivo”: é un poema tardío, que usou
materiais (abundantes naqueles tempos) que se mantiveran dende un
tempo que xa estaba mudando e desaparecendo, un tempo que xa se
esvaeceu de todo e para sempre, engulido polo esquecemento. Mais
usounos cun novo propósito, dándolle pulo á imaxinación (...).
Os galegos non nos atopamos lonxe deste
imaxinario. Di Jorge Luís Bueno Alonso na introdución
da súa propia tradución:
“Penso que no caso da épica de
Beowulf, a conexión co mundo galego é máis forte cá que
poida te-lo texto noutras linguas. Nesta terra de beiras e cantís,
de ondas que sucan as sendas do mar, de brétemas e lendas de
monstros que xorden das lagoas e da néboa, a historia do poema
reflíctese mellor ca noutras partes do mundo, pois compartimos
certos elementos do mitolóxico e do simbólico do mundo mariño e
costeiro do norte de Europa. E iso segue sendo o importante do texto:
a historia, o contido, a poesía, a transmisión. Agardo que a
versión galega de Beowulf poida, como dixo unha vez o
filólogo Kenneth Sisam, lerse con pracer “nun lugar lonxe das
bibliotecas”, e no noso caso, por primeira vez, nun lugar entre
Frisia e Fisterra. O lector ten agora a decisión final nisto”.
Prólogo: O funeral de
Scyld (1 – 52)
Escoitade!
Dos bravos daneses, nos
días doutrora,
da forza dos seus reis e
dos feitos máis nobres
que acadaron os heroes,
escoitamos historias.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.